Kenniscentrum
Artikel
publiek
Een verstoorde nachtrust wordt vaak gezien als het gevolg van overmatig stress- en/of piekergedrag. Echter de slaap kan ook onderbroken worden door nachtelijke gastro-intestinale klachten zoals opgeblazen gevoel of een stekende pijn ter hoogte van de bovenbuik. Wat zijn de mogelijke oorzaken alsook 8 concrete tips ter preventie van nachtelijke maagklachten lees je in dit artikel.
Artikel
voor leden
In de westerse wereld komen divertikels in de dikke darm vaak voor. Pas als daar een ontsteking bij komt, dan volgen klachten zoals buikpijn, koorts en een opgeblazen gevoel. Zinvolle therapeutische interventies vinden we in Rifaximine gecombineerd met arabinogalactanen en lactoferrine. Ook enkele probioticastammen samen met vezelrijke voeding zijn te overwegen.
Artikel
voor leden
Het niet-medisch noodzakelijk (kort of langdurig) inzetten van maagzuurremmers kan de kans op micronutriënttekorten zoals vitamine B12 en magnesium aanzienlijk doen toenemen. Wat meer en meer geassocieerd wordt met klachten zoals SIBO, geheugenstoornissen, botporeusheid en een verhoogd risico op maag-en pancreaskanker.
Artikel
voor leden
Een goede galblaasfunctie is essentieel voor je vetvertering. Galstenen en galstuwing komen bij zeker 10% van de mensen voor. Je voedingskeuzes kunnen een rol spelen in het ontstaan van cholesterolgalstenen. Heb je last van galproblemen, dan wil je bedacht zijn op diverse fysieke aspecten. In dit artikel lees je wat je kunt doen om je galblaas te ondersteunen.
Artikel
voor leden
De meesten van ons kennen taurine voornamelijk als een noodzakelijke bouwstof in de aanmaak van galzouten. Dankzij taurine is ons lichaam instaat om het lipiden-cholesterolmetabolisme in evenwicht te houden. Vanwege zijn natuurlijk voorkomende zwavelbevattende organische zuurstructuur (= sulfonzuur) kent taurine echter een veelzijdigheid aan toepassingen waaronder het voorkomen van neurodegeneratieve ziekten Alzheimer, Parkinson en MELAS
Artikel
voor leden
Maagzuurremmers remmen niet alleen de maagzuurproductie maar tevens ook de microbiële diversiteit met o.a. meer kans op Clostridium infecties. Hierbij praktische tips om de microbiële maag-en darmflora opnieuw te doen floreren.
Artikel
voor leden
De Lyme bacterie bevindt zich vaak onder het glazuur, in het tandbeen (dentine) en de dentine-tubuli, kleine kanaaltjes in het tandbeen die richting zenuw lopen. Spirocheten, één van de meest voorkomende vormen waarin Borrelia voorkomt, bezetten deze tandplaatsen zeer graag. Antibiotica komen niet in deze tubuli terecht. De ervaring van Landerman (biologische tandarts) is dat Lyme het meeste affiniteit heeft voor de bovenste en onderste kiezen.
Artikel
voor leden
Een biofilm is een complexe structuur, opgebouwd uit een slijmlaag die bestaat uit suikers en eiwitten. Bacteriën kunnen er zich in verbergen zodat het immuunsysteem deze niet meer kan opruimen. Ook Borrelia burgdorferi, verantwoordelijk voor de ziekte van Lyme, verbergt zich achter dergelijke biofilm.
Artikel
voor leden
Galzouten zijn nodig om vetten te helpen verteren, vetoplosbare vitaminen op te nemen, het darmmilieu en pH optimaal te houden en het overtollig cholesterol af te voeren en te elimineren. Gal reinigt bovendien voortdurend de darmen door de peristaltische werking van de darmen te stimuleren. Constipatie komt bijgevolg vaak voor door te weinig galafscheiding in de darmen. Bij te weinig gal zie je de ontlasting lichtbruin, oranje-geel of zelfs grijs zoals klei in plaats van normaal groen-bruin.
Artikel
voor leden
Lage buikkrampen, opgeblazen gevoel en meerdere keren per dag waterige ontlasting zijn symptomen die kenmerkend zijn voor het prikkelbare darm syndroom – type diarree (PDS - D). Echter een Brits klinische studie uit 2015 toonde aan dat de chronische diarree bij één op de vier PDS-D patiënten veroorzaakt werd door een malabsorptie aan galzuren ter hoogte van het ileum. (ENG: Bile acid malabsorption= BAM).
Artikel
voor leden
Multiple Systemic Infectious Disease Syndrome (MSIDS) beschrijft een complex van symptomen, uitgelokt door Lyme en zijn co-infecties. Maar ook andere triggers zoals parasitaire of schimmelinfecties, allergieën, omgevingstoxiciteit en een verminderde immuunfunctie, kunnen aanzetten tot deze chronische indicatie.